Hayat, Kahverengi Gözlerle Sendeleyen Bi ...

Hayat,kahverengi gözlerle sendeleyen bir yağmur,
Sonrasında toprak hiç olmadığı kadar filizlenir.

Açılan kapılar hep mi iter rüzgarla, perdeleri,
Yoksa dolan hava mı mutlu eder bütün ciğerleri?

Parke taşlarından kalkan toz parçalarının öksürüğü,
Kahreden bir yalnızlık buhranında bütün evlere titizlenir.

Çaresiz öğünlerin aldığı bir tabağın çatal darbesi,
İştahsız olarak götürür tanecikleri, vücuda yerleştirir.

Yatağın en umutsuz anda aldığı cenin pozisyonu,
Senin hüzünlerinin hepsini uzaklara doğru hayalleştirir.

Uyanacak olduğun saat görülen rüyaların kaçınılmaz vehmi,
Düşüncelerin durmaksızın içini kemirir, vehmi derinleştirir,

Kalbinde olan sevdanın bir tebessüm gösterdiğinde çıkan gölgesi,
Seni uzak diyarlara gidecek kadar acımasızca kahinleştirir!

Ona en yakın olduğun an kalbin haddinden fazla attığı andır,
Tam "beni öldürecek" diye düşünürken, seni dirileştirir.

Dünyanın en kötü hastalığına sahip olsan, dahi ölüme adım atsan,
Gözlerindeki kıvılcım vücudundaki bütün ormanları yakarak seni iyileştirir.

Her zaman daha fazlasını isteyerek bir adım atarsın ona doğru,
O her şeyin fazlası zarar diyerek seni dinginleştirir.

Hata yaparak belkide kendi kıyametine en büyük alamet olursun,
Ama o hatanı affeder ve doğrusunu öğreterek seni düzgünleştirir.

Her şeyin bir sonucu olur ve durumu belirginleştirir,
Sen bu sonuca yaklaşırken o seni belirsizleştirir,

Vaktin en dar olduğu zamanda gelmez şans duraklara veya dudaklara,
Aslında vakit hep akar ama sabırsızlık vakti aceleleştirir.

Yüreğine geçiremediğin sözler seni feci şekilde bitkinleştirir,
O saatten sonra bütün lafların içindeki sevgiyi çirkinleştirir.

Sevda dört yandan sarar seni doğru zaman için bekletir, bekletir ve bekletir,
Tam zamanı dediğin anda ya dünyanın en vasat duygusuyla seni kötüleştirir,
Ya da bütün zamanların üstüne akan huzur yağmurlarından bir çiçek yetiştirir,
Ayaklarını yerden keser, kokusu sarar her köşe bucağı sevdanı sevgileştirir,
Seviştirir ve sevgileştirir...