Hayat Kadını Şiiri - Osman Taşpınar

Düştün mü düşürüldün mü?
Yediğin tekme,tokattan;
Yılmadın mı bir gün olsun?
Yaşadığın hayattan.

Güldüğüne kanmıyorum,
Mutlu olduğuna da,
Gözlerin gülse de,
Kalbin kan ağlıyor.
Kurtulmak istesen de,
Kader bırakmıyor.

Ne istedin yarınlardan?
Mutlu olmaktan başka,
Rahat bir ev,huzur dolu,
Çocuklarla oynaşmaktan.

Hayallerle donatırdın tüm yaşantını,
Olur da bir gün gerçekleşir diye.
Bir kötü düş görsen boş verirdin,
Rüyadır,kabustur,yalandır diye.

Ağlama artık yeter bebeğim
Bu düzen,bu çark dönen de sensin.
Kapılmışsın bir çamur seline,
İten bellidir,itilen sensin.

Sen mi istedin onlar mı itti?
Geçen yıllarda neler kaybetti,
Susturamazsın gayri sende beni,
Hakkında söylenecek sözler mi bitti?