Hayat...
gölgendi senin.
Ve o,
senin yapmadığın
hiçbir şeyi
yapmadı.
Görmeyen sendin.
Bilmeyen sendin.
Yapmayan
sen!
Evcil bir hayvan gibi
yaşamak zorunda değildin.
"Gel" dediklerinde
gelmeyebilirdin.
"Git" dediklerinde
gitmeyebilirdin.
Bağışlanmamayı göze alıp
suyunu içebilir,
aşını yiyebilirdin.
Ama sen...
kenelerin çanağına
kanını kendi
ellerinle verdin!
Zeytini dalından koparabilir,
yemişi saklayabilirdin.
Payına düşeni ellerinle
alabilirdin.
İstediklerin uğruna
dövüşebilir,
kendini alevlerin içine
atabilirdin!
Vitrin camlarında
eti aç izleyen
çocuklar da olmayabilirdi.
Sen isteseydin!
Yurdum dediğin bu toprakta
senin de yerin olabilirdi.
Gerçekten...
senin olabilirdi bu dünya.
Tanımadığın insanlarla
hayatı paylaşabilirdin.
Uçak pencerelerine
dayardın başını,
bilmediğin diyarlara
girebilirdin.
Ama olmadı.
Çünkü sen
istemediğin için
olmadı.
Hayat gölgendi
senin.
Ve o senin yapmadığın
hiçbir şeyi yapmadı.
Sen adım atmadıkça
O da adım atıp
hiç bir yere gitmedi
Kayıt Tarihi : 8.5.2025 11:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!