*
Karanlıklar çöküp, gün aştığında.
Sessizlik matemi yaklaştığında.
Baş başa geceyle koklaştığında,
Sanki hayat dostum benim geceler.
Çekilip gidince, herkes evine,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
