**
Bu hayata insan
bir süre sonra
herşeyin kendi kendine
iyi geldiğini anlıyor,
herkesten uzak durmayı
öğreniyor insan..
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Ne eşe kırgınım
Ne de dosta dargın
Ne geliyorsa başıma
Biliyorum akılsızlığımdandır
Ayaklar altında kalan gururumun
Bu yıkımların nedenini
Biliyorum saflığımdır…
Geç Kaldım bir çok şeye ben
Bir arpa boyu yol alamadığımın sebebi
Olmayacak şeylere asılı kalmamdır
Ömrüm söndü gidiyor
Geriye dönüp baktığımda
Açı geçmişime ışık tutan
Bir tek hatalarımdır
Bu virane hayatımın baş rolünde
Biliyorum ben varım…
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta