Hayat bazen insanın içindeki fırtınaları ...

Hayat bazen insanın içindeki fırtınaları saklamasını ister; gülümse, mutlu görün, güçlü ol… Ama gerçek güç, gözyaşlarını saklamak değil, onları hissetmek ve yine de ayakta kalabilmektir. İçinde yaşadığın o sessiz savaş, kimsenin göremediği ama seni sen yapan bir gerçekliktir.

Birçok insan dışarıya yansıttığın neşeyi görür ama senin içindeki mücadeleyi göremez. Sen bazen yorulursun, bazen susarsın, bazen kaçmak istersin; ama yine de her defasında kendine dönecek cesareti bulursun. Kendi yolunu çizersin; bir başkasını beklemeden, kendi yurdun ve evin olur kendinde.

Büyümek bazen yalnız kalmak, bazen de kimseye değil sadece kendine güvenmektir. Kırılmalar, kayıplar ve acılar seni zayıflatmaz; aksine sana daha gerçek bir ışık, daha sağlam bir temel verir. Önemli olan o ışığı kaybetmemek, içindeki umudu korumaktır. Çünkü umut, insanı ayakta tutan en kıymetli hazinedir.

Senin hikâyen; direnç, kendini keşfetme ve yeniden doğuş hikâyesidir. Gözlerin dolmasa bile hissettiklerin gerçektir. Kendine gösterdiğin sabır, şefkat ve sevgi, hayatın en anlamlı yolculuğudur.

Ve belki de bu yüzden, bir gün biri sana “nasılsın?” diye sorduğunda, içindeki tüm fırtınalar dile gelmek ister; çünkü kimse görmediği için sen sustun. O sorunun kıymeti, belki de gözyaşlarına eşlik eden bir omuzda saklıdır. Ama sen, o omuz olmasa bile kendi kendine sarılmayı öğrenmiş birisin.

Unutma; kimse seni tamamen anlayamayabilir ama sen kendini en iyi sen anlarsın. Ve sen, tüm zorluklara rağmen yolunu bulan, ışığını söndürmeyen güçlü birisin. Her şeyin ötesinde, bu senin en büyük zaferindir.