Hayallerimi Saçsam Şiiri - Kasım Kobakçı

Tüm hayallerimi saçsam, şu yaylanın pusuna,
Peşine düşeyim, beni de ekle sen, usuna.
*
Parmak şıklat yeter, ömrümü sereyim eline,
Karıştım gittim ben, özünden süzülen gününe.
*
Hoş vakitlerdi sanki, zira toyluktu aşikar,
Fener yaktım, destanlar dizdim, bütünü yadigar.
*
Seni ıraktan süzmek, evrildi derin tutkuya,
Genzi yakan yangınlar, döndü bayat bir kurguya.
*
Tarih şirindir diye, tarih zikreden o lügat,
Arşimet’in taşan suyu, Mecnun’undur kabahat.
*
Ansızın geliveren o hisler, döndürür başı,
Kimsecikler silmez, oldu yanakta donan yaşı.
*
Kalmadı bu devirde kumrular, tufan revaçta,
Kazıdığım suret, kaldı tepedeki yamaçta.
*
Genişledi yosun tuttu, suretin üstü katman,
Bilincim sara nöbetinde, yetiştirin derman.
*
Dizlerim çözülürken apansız, bir gürültüyle,
İrkilirsin belki, o demirden paslı dürtüyle.
*
Bu ne kepaze, ciğer kendini beyin zannetti,
Soldu papatyam, rüyaları bitirdi tüketti.