Bir sabah uyandım, güneş gülümsüyordu,
Küçük bir ışık vardı parmaklarımın ucunda.
Rüzgâr bile yumuşak, adımı fısıldıyordu,
Belki de umut, en sessiz yerden başlıyordu.
Gözlerimde mavilik, kalbimde ince bir serinlik,
Bir kuş geçer, ardından düşlerimi salarım.
Gökyüzüyle konuşurum, “bir gün” derim,
“Bir gün ben de özgürce yürürüm bu yolları.”
Kim bilir, belki de yürümek rüyaların dilidir,
Belki de gücüm, düşlerimin kanatlarındadır.
Benim hayalim basit: göğe bakmak, gülmek,
Bir çocuğun kahkahasında yeniden doğmak.
Ve inan bana, ben hâlâ buradayım,
Zamanı yenmeye niyetli bir kalp gibi.
bedenim toprak olsada
Ellerim ellerinde değilse bile, yüreğimle gözlerim bakar hep ileri.
10/01/2020-ANKARA – Muhittin ÇİFTÇİ
Muhittin ÇiftçiKayıt Tarihi : 8.11.2025 03:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir otobüs yolculuğu esnasında yazılmıştır.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!