Hayaller Garı Şiiri - Sadık Toraman

Gözlerin çocuk oluyor geceleri tren garında.
Gülümseyişin geliyor aklıma bazen,
Simit satıyordu umutlarım o zamanlar…
Sen ağlarken,
Uzun uzun sirenler çalıyordu beynimde.
Oysa bir kuş bile ıslanmazdı gözyaşlarında…
Dudakların rüzgâr yorgunu,
Yüreğim gözlerimin yetimiydi sensiz.
Keşke treni kaçırsa kalmış aklımın bir köşesinde.
Sende kaybolan beni arasa gözlerin.
Üşüseydin tek başına,
İki damla gözyaşına alevlenirdi yüreğim ısıtırdı seni.
Ucuz bir resim gibi artık hayat.
Birbirini kovalayan vagonları aşk sandık.
Aşkı kovaladığını sanırsın.
Oysa aşk; hep arkandadır.
Ve yine gözlerin çocuk oluyordu; geceleri tren garında…