Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Hayat doğuştan bir yaprak dökümü aslında .Sevinç kaynakları bulmaya çalışsak da acı hep yanı başımızda .Ruhu şad olsun Demet'in.
Ellerimde iyice ufalayıp ta savurduğum
Gökyüzüne, toprak kokusunun haresi
Ve başağın tazeliği doluyordu yüreğime…
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Değerli hocam şiir hayatımızın bir parçası değil özü oldu neredeyse Güzel şiirler yazdıran yüreğinize sağlık gönlünüze ömrünüze bereket
Çok güzel bir şiir yüreğinize sağlık.
Yüreğinize sağlık İbrahim Bey..Saygılar..Selamlar..
Hayat ,ölüm, sancı ve hayal hep iç içe değil mi...Bunu ayrıştırmak aralara köprü kurup dize yazmak belkide şiir...Böyle güzel ve içten...TEBRİK EDİYORUM İBRAHİM BEY...SAYGI VE SELAMLARIMLA...
Derin ve yoğun duygulu içten şiirinizi kutlarım.
Selam ve saygılarımla.
Yüreğine sağlık kalemin daim olsun
Yine ansızın, yine yanıyordu ellerim
Parmaklarımın ucundan çekilen kan mıydı
Güzel anlatım güzel şiir tebrikler kutlarım.
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn şair İbrahim SOYALAR
Şiirlerinizi ve sizi destekliyorum....
En derin saygılarımla...başarılar dilerim...
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
Bu şiir ile ilgili 30 tane yorum bulunmakta