Hayal Şiiri - Sabri Polat

Gidiyorsun, Ben Kalmamışım
Yolun başlangıç çizgisine
Henüz ayağım bile
Memleketine değmeden
Gidiyorsun...
Bu ağlamak niye
Bu ızdırap yine
Rüzgârım ters esiyor
Gözüme kaçtığı bir akşamda
Adını unutur gibi yapıyorum
Ama suskunum, dinliyorum
Gemilerin siren sesinde
Çarşı pazar sesinde
yeni dükkanını açmış
Daraba sesinde, çarşı pazar sesinde
Her sokakta senin sesin var
Ve ben her susuşumda
Biraz daha sen oluyorum.

Bir gül kurusu mendile sarılı mektuplar
Okunmamışlık kokuyor hâlâ
Aşk, bir güvercinin gökyüzüyle inatlaşmasıysa
Benim ellerim çoktan vazgeçmiş uçmaktan.
Uçurumlar, dik kayaların gölgesinde
Aklından çıkardın beni
O kadar yosun tutmuşum
Kalbinde...
Gidiyorsun...
Ve ben kalan değil
Birden fazla içerde
Sen bana bakıp neden ağlıyorsun
Gidiyorsun...
Sadece boş kalanım
İsminle çarpan kalbimin çırpınışı
Bozkırın ortasında unutulmuş
Bir çocuk ağlayışı gibi şimdi.
Susuyorum...
Elimi uzatıyorum...
Bir serap kadar yalanmışsın.
Gidiyorsun.