Havadar Yerler Şiiri - Kasım Kobakçı

Akış değiştiriyor,
Kırsalı kentlileri,
Dışarıya itiyor, uzaklaştırıyor,
Havadar yerlerden canları.
*
Ve insanlar,
Yabanı bırakıp kaçıyorlar,
İlerleme ve uygarlaşma,
Adına sürekli katılaşıyorlar.
*
İmkânı varken fâninin,
Fark etmez yeşilliği,
Söker, ezer, kurutur,
Her alana taş yığar,
Güzellikleri harabe yapar,
Bina ile, her yanı donatır.
*
Çağdaş, modern yapılar,
Karşı geleni, çağ dışı sayar.
*
Yaşam sona yaklaşıyor,
Toprak ana çağırıyor,
Dönüşüyor bizim insan, doğa dostuna,
Övünüyor, eylemleri en kıymetlisi.
*
Orada sökmüş,
Burada ezmiş,
Şuralara dikmiş,
Hatırlamıyor,
Yok ettiği doğada,
Yükselttiği yapılarda,
Doğaseverlikten bahsediyor,
Gökdelenlerin zirvesinde,
Tabiat kıyımının servetinde,
Çevreye saçılan gülümsemelerde,
Doğal yaşam sevgisinden, söz ediliyor,
Medya arkasında, alkışlar yükseltiliyor!
*
Sormuş muydu?
Sormuş muyduk?
*
Bahsettikleri kulübenin yerinde,
Canlılık vardı, yok edilen geçmişinde,
Şimdi, devasa yapaylığının ortasında,
Anılıyor doğa, vicdanın hangi köşesinde?
Tebrik ediyorlar, yapılanı düşüncesizce?