Hatırlıyormusun prenses ne kadar çok severdin günbatımında başını omuzuma yaslayıp batan güneşi izlemeyi bende çok severdim senin ipek gibi saçlarını okşarken güneşin battığını görmeyi ama sen gittikten sonra öyle birşey olduki yokluğunu kaldıramadı yüreğim artık günbatımına kalmak istemiyorum hani sen yoksun ya o günbatımında beynime şimşekler çakıyor yüreğim zehirli bir hançer batmışcasına sızlıyor günden güne eriyip gidiyorum çözünen buz misali
güneşin tersine git
sol tarafından kalkmış bir taze
sabah bulunsun yanında
Kent! gümüş kanatlı melek
yalancı düşler uyuyor olsun
Devamını Oku
sol tarafından kalkmış bir taze
sabah bulunsun yanında
Kent! gümüş kanatlı melek
yalancı düşler uyuyor olsun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta