Bir akıl hastanesinin bilmediğim katlarından birinde,
Tek bir odada, yapayalnız bir köşede pencereden dışarı bakıyorum.
Camın hemen önünde kocaman bir ağaç var;
Sokak lambasının ağaca vurmasıyla üzerime değen bir gölge oluşuyor.
Sessizce oturuyorum, insan sesi duyamıyorum.
Belki de kendi kendime konuşuyorum.
Hüznünü dağlara savuran
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı
Devamını Oku
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta