Hatır Şiiri - Efe Can Doğan

İnsan sevince hiç bir boşluk kalmıyor
Yarım kalanı tamamlıyor ruhundaki
Ve tutunamadığı ne varsa
Koparırcasına tutunuyor
Sinirlendiğinde belden aşağıya vuruyor
Kızdığında gök kadar gürlüyor
Sevdiğindeyse bir çocuk
Anılar depreşiyor aklımdan geçtiğin her vakit
Beni yıkayışını unutmuyorum
Benim seni yıkayışımı
Çırılçıplak ve mumlar eşliğinde
Yaşadığımız her anı
Romantik dönemin esintilerin püskürtüyor dumanlı havamıza
Sığ kalmıyor hiç bir sohbet
Sonuna kadar gidiyoruz herşeyin
Dayanamıyorum
Çalan her müziği gözlerinden dinliyorum
Ellerimi göğsüne koyarak
Bedeninde dokunmadığım hiç bir yer kalmasın
Bırakmıyorumda zaten
Kalan ne varsa hatrı kalır çünkü.
Ne mutlu ki yazgım olmuşsun
Ne varsa baştan aşağıya toz pembeye boyadın
Gökyüzüne biraz mavilik ben verdim
Ki bu senden ötürü
Şu kadını düşünmediğim bir an yok
Tanrım beni affet
Geride ne varsa düşüncesizim
Dualarımda bile sen eksiksizsin
Tıpkı aynadaki sen gibi
Sende bulacağım tek eksik
Bendim
Beni koy yanına
Beni al koynuna
Beni uyut ki orada
Şimdi eksiksiz olursun ve ben
Ben de varım orada
Ben de tamamlanırım seninle
Kolum olursun bacaklarım
Beynim olursun kalbim
Bedenim olursun ruhum.