Çok insan hayatta bir gün görmemiş
Üzülmüş; kırılmış kullar perişan
Güzel sözlere hep hasret kalmış
Unutmuş sevmeyi gönül perişan.
Bir gün olsun güldürmedin
Seni seven kalbimi
Yaşattın bunca acıları
Bende değerin yok artık.
Ne gerçekte'ne düşde
Müşteri:ne biçim lokanta burası der gider.
Yetkili:kızım aşçıya yardım et yemek yetişmeyecek.
Aşçı:Berna, tavukları fırına koy ama unutma benim işim var ben gidiyorum.
Berna,tavukları fırına koyar ama unutur tavuklar yanar müşteri tavuk ister.
Berna:ben ne yapacağım şimdi bir şeyler düşünmem lazım masanın üzerinde kredi kartı görür ve gider kızarmış tavuk alır gelir.Yanan tavukları çöpe atar.Yetkili tavukları çöpte görür Bernayı çağırır.
Yetkili:kızım kusura bakma seninle çalışamayacağım.
Sultan, küçük yaşta Osman, ile evlenir. Osman`ın ailesiyle birlikte köyde yaşar.
Üç çocuğu olan çift çok fakirdir. Bir gün
Osman: Sultan,ben İstanbul`a gideyim de biraz para kazanayım size para gönderirim.
Sultan:İstanbul`da nerede kalacaksın ki?
Osman:Hani memet, emminin oğlu Seyit, vardı ya onunla konuştum o işi de kalacak yeri de ayarlayacak.
Sultan: Allah razı olsun Ondan buradayken de çok iyi insandı.
Hiç kimseye güven kalmadı
Sonunda mazide kaldı insanlık
Kimse kimseye değer vermedi
Hüzünden ibaret oldu insanlık.
Bir dev gibiydi baktım tarihe
Bir gönül davası dert oldu başa
Gönül sevmekden bıkmıyor hocam
Kapanmış sayfaları yeniden açar
Bir türlü maziye atmıyor hocam
Diyorum unut kaldı geçmişde
Dostluklar hep yalan ise
Yüreklerde hüzün varsa
Alınlarda buse yoksa
Gelmem dünya üzerine
Küs olanlar barışmadan
Hüzzam şarkıyla başla söze
Ruhumda kalsın izin üstadım
Mest eyle şu garip gönlümü
Baharı getirsin sazın üstadım.
Sanat aşkıyla yanan gönüllere
Tesadüfen karşılaştım seninle
Bir güzel bakış atıp da gittin
Hissettim aşkının en yücesini
Yüreğime ateş yakıp da gittin
Kayboldum sanki yüce alemde
Her zaman uzaktasın
Beni aramıyorsun
Söyledim sevdiğimi
Sen neden sevmiyorsun
Yine kara bulutlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!