Hatice Parlatıcı Şiirleri - Şair Hatice ...

Ülke'me armağan içimde ki;
Işık,umut,sevgi..
Ayaz'a rağmen,
Güneş'e sevgi ektim.
Gülümseyebilirim..

Memleketim, yüreğinden öptüm.
Acılarını sardım acılarıma.
Memleketim,
memleket gözlü devler
Demirler ardında.
Hasrete,Bağımsızlığa,özgürlüğe aşık,

Sevgim seni kimlere vermedim ki
Kaynağın pınar gibi,
Bitmek nedir bilmiyor,
Gün geldi,sevgi çiçek oldun
Bağrımda açtın,
Gün geldi

Gülüm;
Gül dalında bir bülbüldün,
İrticacı baykuşlar
Kanlı geldi...
Vurgunlar erken girdi yaşına.
11.mart ve sen

Yok buna inan,
Ötesi yok
Üşüdüm,
Baba demek geçiyor içimden
Ben sana yar demeliyim
Yaşlı ve güzel insan

Artık kışlara sormuyorum seni
Gönlüme baharları doldurdun.
Goncalar açtı,mavi her yan
Cıvıl cıvıl..
Ankara gönlümün rüzgarı,
Hüzünlerimin bitişi.

Acılarımızdan sevgi ürettik,
Yaydık yeryüzüne.
Şimdi Hasat zamanı sevinçleri
Ödülü devrim olacak
Karanlığa,zorbalığa inat.
Hatice parlatıcı

Kan,revan içinde yurdumun kalbi.
Hainlere,çıyanlara bile,
Bir yaşam vermek düştü bize.
Hoş geldi sefa geldi
Hayat bedelli Devrim.
Hatice parlatıcı

Çocukluğumdan kaldı,
Sevinçlerim,acılarım
Hassaslığım ondandır...
İnsanları sevmem,ezilmemden
Anlamak olanları
Yön vermek yaşama

Bazen tutmak istersin
Yeniden ellerini.
Ama o güven ahh
Kırılmasa.
Bir daha geri gelmiyor ki,
Hani memleket gibi.