Hatice Parlatıcı Şiirleri - Şair Hatice ...

Nazlıma Dokunma

Yangın düşmüş
Ala çiğdeme,Mor dağlara,Salkım söğüde.
Gönlümün nazlısına.
En çok,en çok düştüğünde yangın

Ben,
Karlar içinde üşümüş bir kuş
Ben,
Dalları kırılmış bir ağaç
Ben,
Elleri,kolları bağlı,düşleri yasak

Hangi yıllarda sevdim seni bilmiyorum.
Hiç çocuk olmadan belki,
ama bir çocuk gibi.
Çiçeklenirken dallar
Yalnız sana açtı benim dallarım
En kırmızı yerinden.

Darağaçlarında can verenleriz
sorgudaki yiğit,mapuslarda.
Yüreği tutuşan sevdalı
Ser verip onurunu vermeyen,
satılmayanlarız.
Biz sevgi Sivas'ta yakılan,

Bu gün güzel olmalıyım anne,
Yanaklarıma güller kondurmalı;
gözlerim buğulu bakmalı
Çünkü ben aşığım;
Güzelleştirir aşk insanı....

İçimde ki cemreleri versem,
Yel değirmenlerine karşı savaşır mısınız.?
Isınır mı içiniz,
Soğuk kalbiniz..
Masallardan çıkıp,
Gerçeğe döner misiniz..?

Gidişleridir kahramanların;
Yüreğimizi de,alıp,götürerek yıldızlara...
Onlar yıldız olup da parlar
Bizler naçar yeryüzünde..
yıldızlaşan yıldızlara hasret
ayazda kalır bir yanımız,

Aklıma geldiğin zaman
göklerde şimşekler çakıyor;
Alev alev ateşlerini,
Yüreğime salarak...
Aklıma geldiğin zaman,
Deniz'ler,ırmaklarla birleşip

Halk ayağa kalkınca
Bir adım devrime yakın.
Barikatlar yerle bir
Tutsaklık zinciri kırılıyor.
Ergenekon'dan çıkarken,
Çocuk sevincimi

Seni sevmek güzel şey.
Ancak senin adın hüzünmüş.
Sevgi ve hüzün aşk oluyor,
Aşkım dünyadan büyük,
Ülkeme,Ülkelere sığmıyor,