Bir his var kalbimde,
Ne olduğunu bilmediğim,
Bir türlü anlatamadığım
Bir his var içimde...
Hissedebildiğim sadece
İfade edemediğim,
Güneş gibisin,
Doyasıya bakamadığım.
Tepeme her dikilişinde;
Gölgeler arayıp,
Saklandığım
Kışın sürekli arayıp
Gözler lal
Herkes düşmüş kendi derdine
Kimi koşturmaktan
Kimi meraktan yorgun
Gözler lal
Fark etmesi güç belkide
Ufacık bir çocuğum senle,
Sevgim masum,
Sevgim suçsuz, günahsız!
İnatçı bir çocuğun
Bakışlarındaki sağlam arzular gibi
Sarılma arzusundayım sana
Yeni bir çağ bu
Ömürde
Geçmişin perdeleri kapalı
Yitik bir umutla
Kaybettim sevinci
Adı sevda denen bu savaşta…
Öldü diye geçti kütükte,
Yalnızca öldü…
Oysa o kadar geniş
Bir parantez arası vardı ki
Kimselere gösterilmeyen
Öyle derin bir izi vardı kalemin
Berduş gerçeklerin,
Çıkmaz sokaklarında tattım
İlk sarhoşluğu..
Hayattan bezmiş
Belki de vazgeçmişliğin sürüyüşünde
Berduş gerçeklerinden aldım
Aç bu gece ellerini mevlaya
Meylediver rabbinin adını defalarca
Aç kalbinin bir parçasınıda olsa
Seslen seni yaradana
Bir defa, bin defa
Az ya da çok fazla
Kendime hiç acımamıştım böylesine hiç bu kadar yanmamıştı yüreğim derinden… Ne ettim ben böyle kendime…Eskiden içimde hüzünle dolu bi kız vardı dilsizdi gözyaşlarıyla dökerdi derdini kederini ama hep bir umut beslediği arada dalgalanan bir göl vardı adını umut koyduğu, şimdi öldü umut….bir serçe gibi kafese kapatıldım çırpınışlarım korkum nafile adım adım ölümü tadıyorum seninle… oysa bi göğsüne uzanıp dayanmak yetiyor yüreğime her şey diniyor yeniden nefes alıyorum sensiz alamadığım boğulduğum havaya inat… oysa öyle kötüyüm ki buna bile layık görülmüyorum… çok kötüyüm öyle kötü bir kişiyim ki adım adım kaçıyorsun benden önce gözlerini sonra sözlerini kaçırıyorsun en sonunda kendin gidiyorsun bensiz bir adım ötede dahi gülüyor yüzün bana ayırmak istediğini söyleyip gönlümü kırmama çabaların hep bir adım ötemde harcanan vakitlerinle yitiyor… insan birgün eceli gelince ölür ben hergün ölüyorum… kendi iç çatışmalarıma mağlubum hergece aklım yüreğim düşüncelerim herpsi birden saldırıyor vicdanım yüreğimle acıyıp kanarken enazından diyebileceğim tek huzurda kaçıp gidiyor gözlerimden… halbuki sade bir bakış özel olduğunu bilmek bir nebze dayanıp huzur bulmanın gayrisi haram bana bilirim fazlasını isteyip arsızlığa düşmem sen düşürmedikçe… ne ağlamak zor geliyor ne başkalarına güler görünmek deli dediklerinde işte diyorum ben delirmiş olmalıyım haklılar… zor gelen sensizlik sadece kalbime karşı çıkamadığım için cesaretsizim…karşında konuşamadığım için korkağım bir tebessümünle tüm kızgınlığımı silecek kadar hayinim kendime kendimi düşünmeyecek kadar zalimim dünyayı görmeyecek kadar körüm adını bir an olsun eksiltmeyecek kadar suskunum sevgimi bitiremeyecek kadar başarısızım geleceğimi düşünmeyecek kadar rezilim sağırım sana karşı olan her şeye ahhh ah … yüreğim diyemiyorum sana yüreğim senle acırken seni acıtmak istemiyorum hayatım diyemiyorum sen böyle kaçarken ardım sıra aşkım deyip geçici bir heyecana bırakamıyorum seni sevdiğim diyorum karşılıksızca sevdiğim için ağlıyorum sana diyecek bir söz bulamıyorum toprağım desem mezarım desem almak istemez için,herkeste bir hikaye var ben senin hayatında bir parça değilim ait değilim oysa sen hayatımın tamamına hüküm olmuşsun beklemek zordur gitmekte… bekledim … bekledim… kalmamı istediğin sözde kalmış tozpembe bir yalan eğer sen bukadar bensizken mesutsan alıyorum tüm yaşlarımı çekiliyorum gidiyorum biliyorumki gidişim seni mutlu kılacak içini rahatlatacak gidiyorum…başka bir hayatta karanlıkta sensizliğin bereketli yağmurlarında adını zikirle iyiliğini dilemekten gayrisini haram ettin bana gidiyorum …. Huzurla kal
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!