Hatice, parmaklıklar arkasında anne olmuştu,
hoş; kendi doğduğu ev de, bir nevi mahpustu,
bebeği kucağında camdan süzen ışığa baktı,
çilekeş anasının ruhu, sanki odaya dolmuştu.......
O, küçük yaşta babasıyla tanımıştı dayağı,
minicik yüreği öğrenmişti şiddeti bayağı,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
