Hatice, parmaklıklar arkasında anne olmuştu,
hoş; kendi doğduğu ev de, bir nevi mahpustu,
bebeği kucağında camdan süzen ışığa baktı,
çilekeş anasının ruhu, sanki odaya dolmuştu.......
O, küçük yaşta babasıyla tanımıştı dayağı,
minicik yüreği öğrenmişti şiddeti bayağı,
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
