Hasretin siyahı... Şiiri - Suskun Adam Z ...

Her kalem farklı bir renk seçer dünyaya not düşerken;
mavi umut yazar, yeşil tazelik, kırmızı tutku.
Benim elimdeki kalemler hangisini denese,
sayfalar senin gölgenle kararır.

Çünkü senin hasretin bende öyle yoğun, öyle koyu: siyahtır.
Renklerin ışığı burada sönük kalır;
senin yokluğun, gecelerimi siyaha boyar.

Gözlerim maviyi arar gökyüzünde huzuru,
ama mavinin en berrak tonu bile
sensizliğin boşluğunu taşıyamaz.
Yeşilin tazeliğine tutunmak isterim;
baharın dallarında yeniden doğmak,
çiçeklerin nefesinde umut aramak isterim.
Ama bilirim ki sensiz açan her tomurcuk
bir yanını eksik bırakır baharın.

Kırmızıya dokunurum bazen,
içimde sönmeyen tutkunun ateşine.
Ama alev bile buz keser yokluğunda,
ısınmaz üşüyen yanlarım.
Morun gizemine sığınmak isterim,
belki derinliğinde unutabilirim diye.
Ama hangi gölge saklayabilir ki
hasretin böylesine keskin izini?

Ne sarının sıcaklığı
tenime düşer, içimi aydınlatır,
ne beyazın saflığı
yaralarımdaki karayı silebilir.
Her renk denemeye kalktığında,
kalbim yine dönüp dolaşıp
siyaha çarpar.

Çünkü hasretin,
bütün gökkuşağını örtecek kadar koyudur.
Çünkü senin yokluğun,
her rengin sesini kısmış,
her ışığı söndürmüştür.

Ve ben, hangi kalemi elime alırsam alayım,
hangi renkle yola çıkarsam çıkayım,
tek bir hakikat kalır sayfalarda:
Sensizliğin karası.
@dsız..

23: 45