Hasret Yelleri Şiiri - Osman Türkmen

Unutulmuşum...
Pislik kokan bir koğuşta.
Arıyorum...
Başak sarısı renklerde bile.
Düşünüyorum...
Nasıl kaybettim diye seni.
Konuşamıyorum...
O kağıdı elime uzattığından beri.

Günlerce yan yana yürüdük o yolu,
Nasıl oldu da ayrıldık bilemiyorum.
Bir anlam veremiyorum bu sona,
Şimdi yalnız yürümek, beni kahrediyordu.

Kolay mıydı bitsin demek,
Hem de severken gerçek,
Zoruma gidiyordu böyle terk edilmek,
O yolları sensiz yürürken.

Kalakalmıştım bir başıma,
Bir de yüreğimde aşkımla,
Alışmam lazımdı, yalnızdım artık.
Bir maziye, bir de şimdiye bakıyordum,
Bir dokunsalar dopdolu gözlerimle,
Bugüne kadar olan sevgiye ağlayacağım!