Hasret Anıtı Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir kez daha uğra,
Gözlüyorum, bir kez daha,
Ellerinin esansı, hatırımda kaldı,
Beni bu beldede, tek bırakıp ayrılırken,
Tünemedi hayallerim, tünemedi bir dala,
Şimdi firâkın, yarı lacivert rüya yükü,
Korkak, incinmiş bir serçe,
Sığındığımız, fidan gölgelerinin altında.
*
Silinmiyor, gözümde beliren,
Lâle rengi ihtişamın,
Yayılıyor, öğle vakti,
Akşamüstü, Kadıköy kederiyle,
Hasretinde, deniz kuşlarına yanaşıyor, bir yanım,
Fakat, ne de bir başkaydı senin,
Uzaklardan gelip,
Yanımda yer alışın.
*
Gelişin, menekşe adresiydi,
Menekşeler pazarında, bulduğum,
Başıma, baltasız taşların,
Vuruşuydu gidişin,
Gittin, gün uzadı, döküm döküm,
Zamanlara sığmadı, ayrılışın,
Gittin, fırtınalara tutuldum,
Yanımızdan, güvercinler uçtu birden,
Karadeniz’de, sular köpürdü alevsiz,
Bostanım, nasıl kuruyorsa öyle.
*
Bir kez daha uğra,
Gözlüyorum, bir kez daha,
Burada, ürkek ceylanlardan daha kaçak,
Döküm dökümüm,
Çalkantılı suların girdabında,
Bitkinim, sendeliyor, ayakta duruyorum,
Eğer ki, bu nefes almaksa.
*
İzini kaybetmem,
Gelmesen de, izin bende baki,
Sunduğun, Palandöken hançeriyle oydum,
Zira, gönlümün zirvesine seni,
Ve içime açtığın, iki çizik,
İki karanfil nişanı,
Sarsarlar, yaşadığım müddetçe,
Üsküdar meydanlarının, büyülerinde beni.
*
O mahallede, eski bir konak,
Her gelenin, içini yakar,
Her gidenin, gönlünde yara,
Sanki, her köşesi bir hasret anıtı.