Sayısız melekler varmış,
İnsanlara gece rüyalarını,
Gündüz duygularını dağıtırmış,
Rüyalar ve duygular sel sel olur kocaman bir okyanusa akarmış...
Bana bu gece gül yüzün,
Gündüz ise hasret kabarcığın düştü bu okyanustan...
Kabarcığımla ıssız ada yaptım sensizliğimden,
Sessizliğimin sesinde kayboldum,
Hasret ektim özlem biçtim kendimi yeniden buldum,
Özlemin başaklarından un öğüttüm, sevgi değirmeninde,
Hamur yoğurdum gözyaşlarımla hoş görü teknesinde,
Pişirdim tevazu fırınında aşkın ateşinde
Ekmek beklerken ekmek oldum, Mevlana'nın şu beytinde;
'Eğer sen, can konağını arıyorsan, bil ki, sen cansın.
Eğer bir lokma ekmek peşinde koşuyorsan, sen bir ekmeksin.
Bu gizli, bu nükteli sözün manasına akıl erdirirsen,
anlarsın ki, aradığın ancak sensin sen'
16:55
21.06.2010
Kayıt Tarihi : 21.6.2010 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!