Haset Ateşi Şiiri - Nurettin Sevim

Başkasına bakar kendinde yoksa.
İçten içe yanar, ondaki çoksa.
Gönlü kararmıştır, yüzü gülse de,
Hasedinden çatlar karnı da toksa.

Komşu sevinçliyse haset hep dargın,
Dostu başarırsa olur hep kırgın.
Ne bir tebrik eder, ne hayır diler,
Kıskançlıkla çöker her bir varlığın.

Hiç mutlu değildir, gülücük saçmaz.
Çevresini kırıp dökmekten kaçmaz.
Kalpte sevgi varsa yeşerir hayat,
Haset gönüllerde çiçekler açmaz.

Komşunun tavuğu ona kaz gelir.
Ağıdı, figanı ona saz gelir.
Başkasındakini hemen kıskanır.
Dünyaları versen ona az gelir.

Haset insanların gönlü karanlık,
Güldüğüne bakma dostluğu anlık.
Kendi nasibini görmez, bilmez ki,
İçini kemirir sinsi hastalık.

Haset hastalıktır maraz getirir.
Dostluğu, sevgiyi, aşkı yitirir.
"Ateşin odunu yaktığı gibi.
İyi amelleri yakar bitirir."