Haşere-i Mübeşşere Şiiri - Zeynel Cengiz

İnsanlardan kimileri vardır çok güzel konuşur,
Cümleler ağzında güzel güzel buluşur.
Söylediklerine bakarak alem adam sanır,
Akın akın insanlar meclislerine doluşur.

Falancayı çok severim der harika bir insan,
Tanışıklıkları bir kase çorba bir tas ayran.
O insan senin varlık sebebin tabiki seveceksin,
Onun sayesinde oturduğun koltuk ve mekan.

Haydi bir de ters düş sevecek misin bakalım?
Eleştirelim arkandan bir bir eksiğini konuşalım.
Hayalindeki makam için referans olmasın hele,
O zaman diyeceğin mutlak falancadan kaçalım.

Kimileri makamından kimileri hanımından bir zerre,
Koltuğundan güç alır kibrini eğdirmez yere.
Zaman bu zaman der Allah’ı düşürmez ağzından,
Sakın müjdelenmiş zannetme olsa olsa haşere-i mübeşşere.