Hasbihâl 2. Şiiri - Kemal Yildirim

Güneşin ışığı çöle vurunca,
Mecnun’u bir hasret, özlem sarınca,
Sırdaşı oldu, yerde karınca,
Gönlünü Hakk’a verince Leylâ..

Sıcağına, soğuğuna alıştı,
Dost ile düşman ile barıştı,
Gecenin mehtâbına karıştı,
Gönlünü Hakk’a verince Leylâ…

Gönlünden ukba’ya bir yol açıldı,
Misk ü amber kokuları saçıldı,
Gıybetten, hasetten daim kaçındı,
Gönlünü Hakk’a verince Leylâ..

Dillerden dillere anıldı adı,
İllerden, illere yayıldı yâdı,
Vuslâta ermek oldu muradı,
Gönlünü Hakk’a verince Leylâ..
Kemal Yıldırım:’’Hasbihâl 2.. şiiri..’