Hasbahçe.93. Şiiri - Kemal Ekmekçi

HASBAHÇE..93.

Hasbahçe dedinde gülü açmamış,
Neyleyim dikeni, kuru yaprağı.
Yoza dönmüş yıllar kimse kalmamış,
Dikenler bitirmiş taşı toprağı.

Gurbete gidenler gelmemiş daha,
Sabanı döveni bilmemiş daha,
Öküzü eşeği görmemiş daha,
Dikeni kesilmez elde orağı.

Altı yıl evveli gitmiştim köye,
Şimdi gidem gelen olmuş mu diye,
Elde kalır diye almam hediye,
Var mıdır acep yanan ocağı.

Sıla Özlem ile bir sabah gittim ,
Yollar izler donmuş düştüm de düştüm.
Tamzara yolundan Şeyhler'e indim
Düşe kalka buldum bizim sokağı.

Değişmiş şehirin eski yolları,
Tepeler başında apartmanları,
Eskiler çürümüş. Dik betonları,
Bakıyor insana tepe aşağı.

Çarşıda esnafa müşteri azdır,
Salıda cumada pazarı boşdur,
Vilâyet yolları zahmetli yoldur,
Eskiden dolardı pazar bayağı.

Komşu ilçelerin çarşısı bizdik,
Her ürün bulunur halkı tanırdık,
İstanbul Kayseri toptan alırdık,
Sanayi tacirin bilir ayağı.

Pazartesi salı perşembe cuma,
Nerdeyse dolardı çarşı daima.
Köyler boşaltılmış Anadoluma,
İktisat dediğin bir saç ayağı.

Hanım Evliya'yı aradık yoktur,
Öksürüğün dibi yaydaki oktur,
Petrole dayalı tarımı borçtur,
Cümle köyde yoktur okul bayrağı.

Hisarî Kemâl'in umudu köyde,
Dedeler usulü olsak rençberde,
Evveli yok idi mazot petrolde,
Nasıl olacaksa yapak atağı.

Kemâl Ekmekçi
Uluorta gurbetten
Bizim olan sıladan.
19. Mart. 2023
22:53:00