Sokak lambaları kararsız, ıssız caddelerde
Kiminin yoldaşı, korkusu kiminin
Uykudan uyandığım her zaman odama güvercinler doluşur.
Anlık bembeyaz bir pencere,
Daha haberi yok sabahın.
Sokak lambaları yalnız ve küskün.
Yürür dururum odamın duvarlarında,
Köşeler yosun tutmuş,
Yalnızlığın simgesi mi?
Yoksa boş vermişlik?
Hayır, hayır delilik bu değil
Tam olarak bu değil
Delilik!
Temeli sarsılan bu coğrafyaya okuma alışkanlığı kazandırmaktır.
İnsanlar merdivenlerden bihaber
Evlerdeki çerçeveler bir bir eksiliyor,
Böyledir epey
Güneş doğduğu vakit,
Sokak lambaları yanmaya hasret..
Kayıt Tarihi : 19.7.2025 20:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!