Esir kalpler sokağında
Unutulmuşluğun verdiği ızdırapla
Yürüyorum.
Yorgun düşlerim yanıbaşımda
Ama ben yokluğunda üşüyorum.
Karanlığın sustuğu yerden
Kimilerinin kaybolduğu hengamenin içinden
İstiklal Caddesi'ndeki efsanevi kızın doğduğu bodvar
En ıssız duygularımın sürgün yeri olacak...
Belirsizlik halindeki martıların çığlığı arasında
Vazgeçemeyeceğim bu hayat seninle milatsa
Hala büsbütün yoklar bilincimi üveyik gözlü gülüşün
Ve ben özlemlerimde sürdürüyorum sevincimi
Bütün gidişlerini unutturuyor nergisleri öpüşün
Koynumda koca bir cehennem seni bekliyorum
Gözlerini düşünmek şüphesiz bir intihar biçimidir şimdi
Adın haddinden fazla çarpıyor yüreğimde
Köhne bir apartmanın bodrumunda unuttum seni
Sana biriktirdiğim bütün aşklar rutubetlendi
Kör kütük sarhoş taklidi yapıp
Damarlarımdan akıttım seni soğuk bir boşluğa
Ve yalandı tüm kalp ağrım, yürek sızım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!