Nefes alamıyorum; çünkü annem öldü
İçimdeki bütün renkler, griye döndü
Anneler neden ölür ki Allah'ım affet?
Şimdi beni onun kadar kim sevecek?
Geçip gideceğim usulca,
Yaşanabilecekken, yaşanmamışlıklar kalacak ardımda.
Bir veda gibi gelmeyecek gülümseyişlerim.
Zaman duracak ben akıp gideceğim.
Bir ağlayanım sen olacaksın.
Bir ağlayanım sen olacaksın.
Bakışların kaldı içimde
Elini tutunca bırakmayacaktım
Sımsıkı sarılıp dizine yaslayacaktım
Akılsız başımı
Ellerin eğri büğrüydü
İçime çöken gecenin ağırlığında kıvranıyor yüreğim
Bir ışık çalmak karanlığa, zordur inan bilirim.
Ellerin beni tutmuyor düşüyorum.
Şiirlere tutunmak mümkün değil
Acı çıktı kınından
Durdurmak mümkün değil
Bu kararı öyle bir anda almadım.
Artık geri dönülmez bir noktadayım.
Sen ve ben bütün değilsek neyiz ki?
Aynı duygular, aynı düşünceler, aynı heyecan olmak zorunda değil
ama birinin güneşini kapatmamak gerek.
Köy Okulunda Bir Öğretmen
Ben bir köy okulunda öğretmenim
Elimde bir tebeşir başlıyorum derse
Sevmek diyorum insanı insan eden
Bütün korkuları dağılıyor gözlerinden
Sonra gittiğin geliyor aklıma,
Nefesim kesiliyor, içim devriliyor.
Masada sevincim, bardakta demim yarım kalıyor.
Gözlerimde sağanak ellerim titreyerek acımı Bastırıyorum gırtlağımdan içeriye
Tülübarak utanılası
Ve yerde bir taş kafaya atmaya hazır
Ben o taşı almak yerine keşke
Kırılası ellerimle sana sarılsaydım
Azrail gelene dek
Eskiden şiirler yazardım,
Arkama dönüp baktığımda gördüğüm
Evet gördüğüm senin gözlerinde
Kaçıracağımız mutluluktu belki de
Her gittiğimde geri döndüğüm
Yine sen olsan bile
Bütün olanlara inat bir yalan daha fırlat
Tam gözlerimin namlusuna.
Beni sevdiğini söyle
Ama aslında nefret benden.
Biliyorsun
ağlamayı pek sevmem.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!