Harflerin Göçü Şiiri - Hatem Çetinkaya

Bu sabah uyandım,
Bütün harfler, dökülmüş yapraklar gibi.
A harfi bir çocuk oldu,
B harfi bir bıçak,
K harfi kaldırımlarda
Kanadı kırık bir kuş gibi...

Sözlüğüme karanlık bir sis çökmüş,
Sessizliği eğip büküyorum,
Dilimin sınırlarında sonbahar,
Ölü bir deniz kabuğu gibi çınlıyorum.

Şimdi bir şehir kuruyorum,
Adı: Yok...
Sokaklarında "fiiller" volta atıyor.

Bir de "sen" varsın;
En uzun "kelime"...
Göğsüme çakılı bir çivi gibi duruyorsun.