Hapsetmişler gülleri,
Saksılara.
Hapsetmişler bülbülleri,
Kafeslere.
Beni hapsetmişler.
Betonların arasına.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Doğru söylüyorsunuz binalardan nefes alacak yer kalmadı.Dağ taş bina oldu.Tebrikler.
dogayı toprağa basmayı özledim her tarafı binalarla dolduruyorlar yakında toprak kalmıyacak.koklamak için.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta