Han Avlusu Şiiri - Kasım Kobakçı

Şimdi, o han avlusunda olmalıydık!
Hey gidi günler.
Akşamın kızıllığını, demli çayımıza katıp,
Uludağ'dan gelen serinlikle, kestane yemek vardı,
Tarihin loşlaştırdığı, o taş duvarda,
Bir tebessüm ve avucumdaki, o tanıdık sıcaklık.
*
Hafiften bir çisenti başlarken, damla damla ipileşen.
O an her şey dursa ne çıkar, dursa bütün saatler,
Kardeşim, sen zaten huzurdasın.
Bursa'da, o anı yaşamanın lütfu işte bu.
Bir de bu yoksunluk hissi yok mu, bu hasret.