Hamiye Alkış Şiirleri - Şair Hamiye Alkış

İSTANBUL ! ! ! ;

Seni gizlice kirpiklerimin arasına alıp seyre aldım,

Dün hayatımın en büyük zevkini yaşadım;

Garip yolcularız dünya turunda.
Bazen ümitli, bazen perişan.
Hasret yaşarız arzularımıza,
Bazen kırgın, bazen istekli.
Bir ümit yürütür bizi, aylarca.
Bir üzüntü çakar bizi yerimize,senelerce.

Ne var bu Roma da,darlanıyorum
Derin kanallardan,huylanıyorum
Uzun gondollarda,yalpalıyorum
Sallama gondolu,sendeliyorum
Sarkaçlar gibiyim,sallanıyorum

Son baharda son yapraktın dalımda.
Durunuk pınarımın son sularında.
Neden uçup kayboldun.
Kar yağdı dallarıma.

Seher vakti; döner.. döner..
Kuşlar; döner.. döner..
Avutmayın beni kuşlar.
Seher oldu... vakit oldu
Benim gülüm dönmuyor....
Gülüm nerelerde sin? dönmüyor..

kocabadan bir kuş kalktı da eminem
uçtu sırtlara sırtlara birtanem
havada döner döner de kararsız
yuvası yok artık çaresiz
yavuzlar dan bir kuş uçtuda eminem
yönü yalıya yalıya

Köşe bucak araştırdım,
Duyguları depreştirdim.
Bölüm bölüm ayrıştırdım,
File file renk renk ördüm,
Paket paket yapıp,sardım.
Arabaya bagajladım.

Yanakların, al al iken;
Dudakların şaraba boyanmışken,
işte o an sana aşık oldum.
Dalgalar bileğini köpük köpük yıkarken
Işte o an denizi kıskandım
Ben sana kumsalda aşık oldum..

Parmaklarını geri çek saçlarımdan.
Tırnaklarını geri çek kollarımdan.
Al yumruklarını yüreğimden.
Topla tekmelerini benden,
Kan sızıyor her yerimizden.
Günlerimiz kara,geceler ayaz.

Sokaklarda,şehirlerde,evsiz yurtsuz,itilmişler.
Beyinler duman olup,gözlerini döndürmüşler.
Kirli ellerle kirlenip,bebekken kırılmışlar,
Köşelerde bucaklarda,çöplerle büyümüşler
Büyük ama küçükler,küçültülmüşler.
Büyütenler,küçüldükce,