Yıllardır silinmedi, içimdedir hatıran
Eller misali sana, bu yollardır uzanan
Kim demiş, 'Unutacak! ' Bendesin, gönüldesin
Seller misali sana, gözyaşımdır çağlayan
Gidersen, deli gönlün bülbülleri susar
Büyük bir boşluktayım, uçsuz bucaksız
Tutunacak bir dalım yok senden başka
Ateşi kalmamış, tükenmiş, ocaksız...
Hasretim yıllarca katıksız bir aşka
Ben senin nâr-ı aşkına severek tâ ezelden yandım
Aldatıp da kendimi senelerce, hep ümitle kandım
Gördüğüm en talı rüya diyerek hayallere daldım
Aldatıp da kendimi senelerce, hep ümitle kandım
11 Ekim 1997 - İzmir
Sevmek mi sevilmek mi bilmiyorum
Dile en kolay geleni
Papatya falı zannedip de sevgiyi
Görmedik kaçan fırsatı elimizden
Sana doymadan sevip yaşamak nedendir?
Yere değen bakışında göze diken miyim?
Köyüme uğramayan nehrin şelalesi sen,
Koynuna girmeden zülfüne dolanan yel...
Tomurcuk olmuşken aşkı dalında baharın
Boşuna boynu bükük dolaşmak nedendir?
Gönül âşıkmış, hayat boşmuş
Yıllar vefâsız, umutlar sonmuş
Bir seven yârim bile yokmuş
Ölsem artık umurumda mı ki?
Her güzel çaldı kalbimi benden
Bilir misin sen ey gonce-i rana
Ayrıldık ayrılalı ne hâldeyim
Çaresizlik sarmış her yanımı
Bir ışık arıyorum karanlık gönlüme
Dost olunca insan yalnızlıkla
Sonbahar gelmiş gönül gibi yazıma
Geçmiş hayal dolu günler umursuzca.
Bir güneşli sabahında bu mevsimin
İçimi yakan gözler çıkmış karşıma.
Bir bakmışım var mı bir vefâsı bana
Yeniden başlamak her şeye
Seninle hiç tanışmamış gibi
Eskiden nasılsa yine öyle
O günler yaşanmamış gibi
Yine parlar mehtap enginde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!