Hamit Atay Şiirleri - Şair Hamit Atay

İlk Şiirimi Yazdığımda Oniki Yaşındaydım,
İlk şiirimi yazdığımda oniki yaşındaydım,
Kelimeler henüz yabancı, ama bir o kadar samimiydi.
Hayallerim çok büyüktü, dünyayı sığdırmak istedim
Bir kağıda, birkaç satıra, tüm duygularımı.
O yaşlarda bile, içimdeki sessiz çığlıkları,

İMKÂNSIZ AŞK

Bir düş gibi geldin hayatıma ansızın,
Ne bir haber vardı ne de bir çağrı.
Gözlerin geceyi delen bir yıldız,
Ama kader çoktan yazmış ayrılığı.

İnsanların Boş Boğaz Ağzı, Torba Değil ki Büzesin Hafız

İnsanların dili var ya, Hafız,
Bıçaktan keskin, rüzgârdan serin,
Ne bağlasan durmaz,
Ne sustursan susmaz.

İnsan Önce Kendine Dürüst Olmalı

Bir aynaya bakmalı arada sırada,
Kırık dökük değilse bile, buğuluysa da.
Sormalı: “Gerçekten kimim ben burada?”
İnsan önce kendine dürüst olmalı.

İstanbul Anılarım

İstanbul, bir zamanlar seninle kalbimde,
Bir başka dünyada, bir başka rüya gibi.
İstanbul, sokaklarında kaybolduğumuz günler,
Her köşede seninle bir hatıra, bir iz vardı.

İSTANBUL'DA ANILARIM

İstanbul’da anılarım var,
Her köşesinde bir iz,
Bir zamanlar seninle yürüdüğüm,
Boğaz’ın rüzgarıyla savrulmuş saçlarım,

tanbul’da Ben

İstanbul’da ben, her köşe bir başka hüzün,
Sokakları, beni hatırlayan rüzgarla süzülen.
Galata'dan bakarım, her ev, her insan bir iz,
Bir zamanlar seninle yaşadım, şimdi yalnızım.

İstanbul, İstanbul Olalı

İstanbul, İstanbul olalı,
Bir başka güzellik sarmadı beni,
Her sokakta bir hatıra, bir anı,
Her köşe, seni anımsatan bir iz.

İstemem Seni

İstemem seni, yollar uzun,
Rüzgâr sert, sesin suskun.
Gözlerinde bir yabancı,
Ben değilim, o çok açık.

İzi kalır kalbinizde

Unuturum sanırsın ilk zamanlar,
Kendini avutursun, oysa çok yanarsın.
Bir gülüşe saklarsın gözyaşını,
Kimse bilmez, ama sen hep hatırlarsın.