Hamit Atay Şiirleri - Şair Hamit Atay

Kaybettim Çünkü İnandım

Kaybettim çünkü inandım,
Bir masala, bir hayale, bir söze.
Oysa gerçek, gözlerimdeki yansıma kadar netti,
Ama ben kör oldum, her şeyin ötesinde sana inandım.

Kendime Anlattım

Kendime anlattım en büyük yalanları,
Bir masal gibi, bir rüya gibi.
Kendimi inandırdım her cümleye,
Sanki gerçek olabilirmiş gibi.

Kendime Dönüş

Artık susmuyorum.
Ne sana,
Ne içimde yıllarca susturduğum o yaralı çocuğa.
Bitti.

Kendime Sözüm Var"

Kendime sözüm var…
Bir gün,
Evet bir gün,
Her şey güzel olduğunda

Kendimi Yendim de Bir Seni Yenemedim

Kendimi yendim,
Geçtim dipsiz uçurumlardan,
Susturdum içimdeki çığlıkları,
Ağlamadan yürüdüm kırık yollarda.

Kendimi Yendim de Ona Yenildim

Kendimi yendim,
Gözyaşlarımı tuttum karanlıkta,
Kırılmış hayallerimi topladım tek tek,
Suskun gecelere dost oldum.

Kendimle Kaldım
Senden sonra
Kimseye anlatamadım kendimi.
İçimde taşıdığım sessizliği
Adını andıklarında bile kıramadım.

Kimseden Şüphe Edip

Kimseden şüphe edip,
Gözlerimdeki güveni kaybettim.
Herkesin sözlerine, her bakışa,
Sonsuz bir güvenle inandım.

Kimseler Bilmesin

Kimseler bilmesin içimde ne yangın var,
Bir gülüşün ardından kaç fırtına savrulur.
Yüzümde bahar, içimde kışın ayazı,
Gönlümün kapıları sana hâlâ aralık durur.

Kimseler Bilmeyecek

Kimseler bilmeyecek
Gecenin hangi saatinde
Adını fısıldadığımı yıldızlara.
Gözlerimin nemini rüzgâr sanacaklar