Dost dergahına,varıp oturmuşum,
Yârân aşkına,ben yanıp durmuşum,
Ol demiş yârân, hamiken olmuşum,
Dost dergahın da,Tanrı’m anılırken.
Köz olan gönül, yanıp alevlenirken,
Hep Allah dedim, göz yaşı dökerken,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
