Işıklarına Mevlananın tutunma zamanı
Nurlusun Konya
Uçulur maviliğe sende ufkun güneşli
Uçurtmalar mı ister benden
Mavi gök yüzü olsun gönlümün
Işıklarında Derdime Eczaneler var ey Ay
Hiç düşündün mü insan kardeşim
Neden doğar batar ay
Işıklarında derdime eczaneler var
Gönlü ay olan çocuklar için
Oğlum dedi ki.Bu kitapları atalım
Dedim ki oğluma:
Onlar arkadaşlarım Onlar dağıtırlar eşkiya öfkemi
Onlar en kıymetli arkadaşlarım
Onlar dağıtırlar hüznümün karanlığını
Kiminin bir sayfasına düştüm bir güneş mısra
Kırk odalı ev gönlüm
Kırk yaşıma girdiğimde
Kırk odalı evdi gönlüm
Çok zaman
Bir tepe üstünde bir ev...
Kış geldi bana
Hayat bir deniz oluyorsun bir ateş...
Bahar bekledim
Kış savaşıyor çiçeklerle
Savaş var kardeş ülkelerde
Kar beyaz değil
Kar yağıyor bu gün
Kar esir almıştı şehri
Bir eserim olsun diye
Baş ucumda konuşsun diye
Bana arkadaş olsun diye
Kardan adam yaptım
Kanatlansın Uçsun Gönlüm
Kanatlansın uçsun gönlüm…
Gök yüzünde maviliğe dalsın gönlüm
Kuşlar ile uçsun gönlüm
İğde ağacım
Çiçeksizsin gönlüm...
Bende hüzün dağ olur
Ne zaman yanyana dursam iğde ağacımla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!