Ölüm Döşeğinde Şiirdir Çocuklar
Ölüm döşeğinde şiirdi o çocuk
Okudum ve ağladım
Bir çocuğa bu şiir o çiçeğe:
Mavera dergisinde yayınlandı
Ölüm bu
Gitmek bunca güzelliği terkedip
Kuşlar gibi fırtınaya tutulmak
Okul Önlüğü Siyah Güneş
Okul önlüğü siyah güneşti
Sevindim giyince
Ve beyaz kelebekti beyaz yakam
Mavi Koşularda gönlüm
Ateşle sınandı gönlüm
Askerler üretir
Kara hayat yılan gibi akıtsa da zehrini...
Marmaris Cennetsin
Marmaris cennetsin
Sarıana türbesiyle camilerinle...
Yeşilin en güzeli sende
Küstüm
Sen benim güneşimsin anne
Karanlığı gönlümden kaldıran
"Canım" demedin anne
Bu sabah uyandırırken
Vatan Caddesi
Aylardan ramazan
Günlerden cuma
Vatan caddesinde yürüyorum
Biraz sonra sela okunacak
Köyümden ayrıldım
Anneden ayrıldım
Yaman şey ayrılık
Allah düşmanıma vermesin
Ayrılık zehirli
Vuslat ballı
Baş kaldırmış ahir zamanın karanlığına
Bir kahraman gönlüm...
Seher vakitlerini ateşe vermiş
Feryat eden bir bülbül gibi
Her seher
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!