Ölüm Döşeğinde Şiirdir Çocuklar
Ölüm döşeğinde şiirdi o çocuk
Okudum ve ağladım
Bir çocuğa bu şiir o çiçeğe:
Okul Önlüğü Siyah Güneş
Okul önlüğü siyah güneşti
Sevindim giyince
Ve beyaz kelebekti beyaz yakam
Marmaris Cennetsin
Marmaris cennetsin
Sarıana türbesiyle camilerinle...
Yeşilin en güzeli sende
Mavi Koşularda gönlüm
Ateşle sınandı gönlüm
Askerler üretir
Kara hayat yılan gibi akıtsa da zehrini...
Zaman ahir zaman
Şaşmayalım bildik yoldan
Bildik yol bildik kuyu
Ahir zaman acaiptir...
Şaşmayalım bildik yoldan
Sarhoşa Hoş Veda
Hoşuma gitti bu veda
Dövmediler sövmediler
Biri sandalyasını kırdı
Sağır sandalya kırılarak ayrıldı ünlü savaştan
Şeker İnsan
Seccadede bir insan
Şeker İnsan
Şeker insan olmak çok kolay çocukların gözünde
Seccademde buldum nurlu Hayatı
Bayramları iple çek
Seccademde buldum nurlu Hayatı
Bir bayram günü
Bereketli bayramlar var ömründe
Şehirli Ve Ağaçlı hikayem
Bu şehirden hicret vaktim geldi...
Taştı bardak son damla ile...
Bu şehirden ardıma bakmadan gideceğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!