Ufkuna sebepsiz yelken açmıştım,
Sana getirecek yolmu bıraktın.
Dalından koparttım taze gülleri,
Esip savuracak yelmi bıraktın.
Yaktın yüreğimi kora çevirdin,
Seni sevmeye halmi bıraktın.
Kurudu. Gözde yaşım kalmadı.
Sarardı gül benzim bahar görmedi.
Bu dünya yüzüm bir an gülmedi
Süründürdün beni çölmü bıraktın.
Kuruttun dalında taze goncayı
Dayadın başıma boş tabancayı
Çek dedin tetiği ölmü bıraktın.
Seraba döndürdün ömür hanemi
Sensiz yaşamaya halmi bıraktın
Ferhat’a şirine kızamıyorum
Mecnunum leylamı çözemiyorum.
Kalememim kırılmış yazamıyorum
Söyle yazacak hamli bıraktın
Uğrunda öleceğim yolmu bıraktın.
Murat Şanlı
2003
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
