Halil Kıvrık Şiirleri - Şair Halil Kıvrık

Zamanı mı bulduğum yerde
kapı eşiğinden farz-ı misal
tabanıma kuvvet yürürüm kendimden

Güzergahlar boylu boyunca uzanmış,
güneşin doğuşuyla başlar ela gözlü geceler

Ruhen ve beynen özgürlüğün zorundalığını akıldan silememiş olduktan sonra;
yılların!
köleliğe sırnaşmış bu hallerine
vakit öldürmeğe ne denir acaba?

Daha önce de dilekler aynı değil miydi kuzum

Hiç birşey düşünmüyorum feylesof
düşünmek değiştirmiyor hayatı
uyumak-
uyanmak-
tekrar uyumak tekrara
mükerrer uyanmak istiyorum.

Kenarının köşesinde aklının
kuytusunda can erik
aş ermede kalkan balığı koruyan kollayan
tadında dil-bal-ağında

usulca büyür mercan kayalıklar

Arınmasınlar kalben kötü olanlar
Sevgi sonsuzluk
gökyüzündeki oksijen kadar çoğul gözle görünmeyen kadarda ilgisiz sanmalarda
seni içime çektim dostum.

sorarsanız bir ağaca,

Beğendim ama
gölgeler benliğin ve bencilliğin iz-düşümüdür
tereddütlerde koymasın
ilahlar insan güzelliğini.

Bir cigara yakar

Düz mantık mı yürütsem bu parodoks eksende!
belki bir imge sarhoş düşer mutsuzluktan
yok böyle bir olasılık.

Gecenin dinginliğinde dolunay bütünlüğü gibi bişeysin.

Seninle
aramızda kaç mevsim senli benli gelip geçtiler yıllar boyu
ancak:
biz hep çoktuk hiçlikte

Hiçbirşey umursamazken çok şey takılıyor zamana-imkana ve mekana

İki dudak arası
apışır kalır amme hizmetinde amele.
Ve
tazmin eder yaşatmamayı
lanet olsun idrak-ı zarurete.

Seninle;
buğulu camlar gibi aşkımız
içerde sıcaklık
dışarısı soğuk
sensizliğim için silemem
silemem;