Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Telafer kan ağlarken nasıl gülersin
Niçin Müslüman’ım ses çıkarmıyorsun
Yoksa sende mi? Amerika’ya kölesin

Halil Çolak 22.9.2005 Ankara

Yıkıldı ulu çınarım tarumar sacım
Derdimin dermanı idi başımda tacım
Dinmiyor yüreğimdeki derindir acım
Kaybettim anemide yetimim ben bacım

Kim sevgiyle, Şefkatle saracak beni

Yıllarca ayırmaya çalıştılar fitneler birbirimizden
Şimdide ayırmaya çalışıyorlar tırnağı etimizden
Ne zaman uyanacak bu millet faflet uykusundan

Halil ÇOLAK 25.12.2010
ANKARA

Kibir, nefret sarmış her yanımızı.
Döküyorlar Müslüman kanını.
Kirletiler Müslüman’ın namusunu.
Gaflet içindeki Müslüman uyan.

Libya’ya başlattılar haçlılar sefer.

Tabuta kapanmış.! Halsiz düşmüş
Gözleri ağlamaktan şişmiş
Saygı sana... Fedakar ana..
Sil gözyaşlarını bak etrafına,
Yaşam durmuş evladın gitmiş
Vatan için de şehit düşmüş

Ezanlar susmamalı okunmalı yurtta
Bayrak inmemeli dalgalanmalı gökte

Halil ÇOLAK 04.02.2012
ANKARA

Biri kanımdan olan rengim
Diğeri yoğrulduğum toprağım
Bunlar benim yaşam kaynağım
Gölgesinde hür yaşamak amacım
Sağ oldukça şu benim bedenim
Var oldukça Allah’a şu imanım,

Dumlu dağları soğuk suları ile anılır.
Karasuyum benim ezelinden gamlıdır.
Karga pazarı destanlaşan dağın şanıdır.
Erzurum kanla sulanmış toprağın adıdır.

Humma kuşu yükseklerden seslenir.

Anlatamadım yar sana ben derdimi
Acı çekerken anlamadın duygularımı
Sana bağlamıştım bütün geleceğimi
Hançer vurdun yeniledin yaralarımı

Gönül dinlemez oldu hiçbir fermanı

Uyan milletimiz gaflet uykusundan uyan
Nifakı soktu içimize etil bizi bize düşman
Vatan elden gider namuslarınız olur talan
İşte ırak’ın perişan hali ibret al artık uyan

Bak İslam dünyasına her taraf kan revan