Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Bahar mevsiminde dalda çiçek açmayı
bir nisan akşamı günü benle koşmayı
Gönülden bana sarılıp içten sevmeyi
Kırlarda el ele genç aşıklar gibi gezmeyi
Söyle bana canı gönülden canım istermisin

hani dostlarında vardı hani candan sevenler,
o güzel dostların senden vaz mı geçtiler?
seni övüp yere göye bir türlü sığdıramayanlar
düşünce takatten servetten senden vaz mı geçtiler

Her nereye gitsen basın yayın senin peşinde olanlar

Dost dediğin Paşam yaren ile kardeştir
Bil ki arkadaştır belki Paşam sırdaştır
Bill ki Pakistan benim içinde vatandır
Paşam dostluk öyle kolay kurulmuyor ki
Pakistan dost,Türkiye dost benle senle dost

Her yıl senin yıldönümünü andıkça,
Kahraman Mehmetleri düşündükçe,
Yaptığınız işlerin farkına vardıkça,
Gözümde büyüyorsun Çanakkale,

Destanlaşan bir zaferi kutladıkça,

Halime bakıp sefil olduğumu sanma,
Adalet diyince can,elim,dilim dolanır.
Susan insan değilim,dilbazım amma,
Hak adalet diyince elim, dilim dolanır.

Biricik servetim doğruluktur amma,

Bugün son yolculuğuna uğurlarken
Düşündüm gün görmüş güngörmüşmüydün
Ömer güngörmüşmüydün Ömer sen
Geçmiş hatıralar canlandı birden
Göz yaşlarımız yere dökülürken
Niçin gidişin oldu bu kadar erken

Toprak l susuz kalır çölleşirse
kalplerde sevgisiz kalıp kararırsa
Bir çiçekte tomurcukta kurursa
ömürde mutsuzlukla biter öylece
gönlüm hasret toprak gibi suya
sevgi ile bakmazsan solar çiçekler,ağaçlar

Bir küçük çocukken gördüm resmini
Yan yana dizilmişti şirin çocuklar
Yıllar geçti ardı ardına
Birde baktım ki güzel bir genç kız

Gözleri bakardı devamlı engine

Ben seni sevmiştim deliler gibi
Aslıya aşık olan Kerem’ler gibi
Dağları delen Ferhat’lar gibi
Öldürdün yar,sen, aşkımı beni

Akmayan çeşmenin tası olmuştum

Karacaoğlan anlattı aşkını kızgın esen yellere
Koroğlu aşkının destanını yazdı çamlıbellere
Çok aşıklar aşkının derdini de doktu türkülere
Bülbül anlattı aşkınını gece gündüz güllere

Mecnun Leyla’nın aşkından attı kendini çöllere