Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Umutsuz yaşanmaz ama bitiyor umut.
Ne gece de umut var ne akşamda umut.
Yüreğimde kan ağlıyor bitiyor umut.
Bugün de umut yok, yarına da umut yok.

Ne karda bir umut var ne yağmurda

Tepsiye endamla oturmuş tatar böreği
Gümüş lengerin içinde bulgur pilavı
Doyum olmaz tadına hele o çağ kebabı
Üzerine de yedin mi kadayıf dolması
Gücüne güç katar Erzurum iftar sofrası

Hangi tarafa dönsem zulüm girdabı
Ölüyor Afrikalı çocuk açlıktan göremiyor şafağı
Afrikalı açım diye feryat ediyor yırtıyor sesi semayı
Tokların açlardan haberi olmadığı 21.asır

Filistin de İsrail vahşeti durmadan artıyor

Nerdesin mah yüzlüm güzelim benim
Dünyamı aydınlatan,şemsim hayatım benim
Anından akan terine bin kurban ederim senin
Gecemi aydınlatan.kamerim,yıldızım benim
Halil Çolak.

Yiyip aziz vatanın ekmeğini
İhanet edenleri Allah kahretsin
Bayrağa,toprağa el uzatanların
Topunu birden Allah kahretsin

Yurdumda bombalarda patlıyor

Hangi dostları ziyaret ettin
Benim konağı atlayıp geçtin
En az üçkere birlikte çay kahve içtik
Kırk yıl hatırı nasıl silipte geçtin
Seni nasıl yakaladım Ali Haydar’ım.

zaman gelir sende belki beni gibi düşler kurarsın
zaman gelir benim gibi sende geceleri yatamazsın
zaman gelir beni hatırlarına dalarak belki anarsın

zaman gelir güzelim veda ettiğin günü hatırlarsın
zaman gelir sende beni gibi delice belki seversin

Ne günüm geçti sensiz ne akşam oldu
Seni bekleye bekleye güllerim soldu,
Diyeceksin ki benim sevdam, yalandı
Ah ile vah sensizde gün akşam oldu

Yeter artık nazlanmadan gül yüzüme,

Vatanımda anaların acıdan yüreği yanıyor
Görünen hain manzaralar milletimi üzüyor
Dört kahraman Mehmet vurulmuş yatıyor
Uyan gafletten, gafletin gittiği yer ihanettir

Batı batı diye bu vatan cahiller batırdılar

Kök çürüdü mü ayakta durmaz devrilir çınarda
Çiçek açmazsa meyve olmaz gördüğün ağaçta

Halil ÇOLAK 14.01.2010
ANKARA