Sonbaharda,
Savrulan yapraklar gibi
Hayallerimi savurdum.
Anladım hayal kurmak,
Yasakmış bana.
Sevmek özlemek yasak.
Yaşamak bazen yük oluyor bana
Bazen bir zevk, bazen gerekli
Çoğu zaman ihtiyaç.
Yürümek için hayata ihtiyacım var,
Sevmek çalışmak için.
Yediveren gülü gibidir hayat.
Zaman hayatın bir bütünü.
Sevinçler,coşkular,acılar,
Zamanın bir ürünü.
Zaman açar en derin yaraları içimizde.
Silinmez izler bırakır yüzümüzde.
Yalnızlık ve çaresizlik,
Uçurumun kenarında yaşayan,
Bir ağaç için belki.
Ama insana göre bir şey değil.
Sen bir ağaç değilsin.
O zaman ne duruyorsun.
Bir kuş yuvası lazım bana,
Hayallere dalmak için.
İncecik hasırdan.
Çıtır çıtır ses çıkaran.
Başka diyarlara götürmek için,
Bir kuş yuvası lazım bana,
Marangoz biçtiği ağaçların yerine,
Acaba kaç fidan dikti yeryüzüne?
Balıkçı ne kadar yumurta bıraktı denizlere?
Madenci ne bıraktı çıkardığı kömürün yerine?
Benimkide sırf merak işte,
Merak…
Birçok insan,
Duygularını kalbine kilitleyip,
Mezara götürüyor benim memleketimde.
Bağrı yanık kara toprağın,
Suya hasreti gibi,
Açız sevgiye.
Bu şehir bana yabancı değil.
Pekte tanıdık değil.
Ah... İstanbul ah...
Yaşamaya cesaretin varsa
Varsa sevmeye niyetin
Nefes al.
Işıltılı gözlerle bak etrafına.
Gönlünü açık tut,
Güneş ışıkları girsin dünyana.
Ak ellerinde kınalar vardı.
Ceylanımın.
Daha on yedisindeydi.
Adını sorsanız söylerdi ama,
Göremezdiniz gözlerini.
Çünkü her daim başı eğikti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!