O gecenin sabahında baş gösteren bir zulümdü
Şafakla oluk oluk acılar Halepçe’ye dökülürken,
Karlı dağlara gün kusarken
Ölüm kaskatı kesilmişti her bir bedende,
Yüreklere dingil yaşam durmuştu
Yıllarca acısı unutulmayacak Halepçe’de;
Gayrı yine sessizdi o gün yaralı mazlum Kürdistan.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?