Rüzgarı savruk bir dağın ardısın sen...
Koynunda deniz sırtında orman ve gözlerinden kayan yeni bir armağan; dido nana
Şimdi bütün gitmelerin susmaya dinmiştir,felaket anlara bürünmüştür
sinmiştir...
Yine sığınacak ten arıyorken ölüm kapılarını açık tuttun
ıslak bir şeyler üşütüyor ardını
kimseler bilmiyor...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta